Bu da benim hikayem olsun :)

Biraz tarif yayinlamaya son vereyim dedim…

56’lari gordum sonunda, haftada  4 gun spora gidiyorum. Her seferinde en az 1 saat en fazla 2 bucuk saat kaliyorum sporda. Kendimle ilgili dusunmeye basladim son gunlerde… Hayatimin hangi asamasinda yanlis yaptim ben, neden basen sorunu bende ilerledi, neden selulitlerim cok oldu, neden bacaklarim cok yumusak, neden catlaklarim var, neden bacaklarimda sarkiklar var…. Hepsini dusundum… Cok gerilere gittim…

Yemek aliskanligim annem yanimizdayken iyiydi.Hic kilo  ve kotu bir vucut sorunum olmamisti. Sonra annem gitti, babama gectik 5 yil kadar, depresyona giren bi ergen olarak evden olabildigince uzaklarda, arkadas ortamina akmistim. Okulun basket takimini birakmistim… Yemek yeme aliskanligim bi arkadasimin ailesinin evine slkca gitmeye basladigimda degismisti yasim 17 bu arada. Annesi zayifim diye bana herkesden fazla yemek verirdi, ye kizim derdi, hamurisleri, yagli yemekler, tuzlu yemekler, o donemde tanismsitim. Kilo almaya baslamistim annesi bu halimi cok sevince bana da guzel gelmisti…

Sonra Paris’e gitmistim. Benim icin yepyeni bir hayatti… Dil kursuna yazilmistim. Bize ogle yemekleri icin ticket veriyorlardi. 4 ay boyunca her oglen arkadaslarimla Mcdonals yedim… Sonra, cikolatalar, sekerler, cikolatar, cikolatalar, cikolatalar ve yine cikolatalar…..  Gercekten cok sevdigim yemek yeme sekli…. Aciktigimda 2 snickers bir de kola…. Aralarda kit-kat…. Ben mutluydum aslinda…. Bu arada gercekten hic vucuduma bakmiyordum… Cunku ilgi alanima girmiyordu…. Yasim 20 oldu. Kilom 58….Disaridan bakildiginda sisko durmuyordum, ama bacaklarim, basenlerim cok yumusakti, selulitlerim cokdu…

Ve evlilik hazirliklari baslar….  59 kilo oldum bu arada… Diyete basladim, ve 1 ayda 49 oldum.. Kendimi ac birakarak…. soldaki foto 49 olmus halim, hala kalcalarim var, hic spor yapmamistim...

Hastalikli sekilde ve yapilabilecek en sagliksiz sekilde yapmistim diyetimi, aciktikca kahve ictim. Kahvalti etmedim, oglen yogurt, aksam yogurt… 49 kiloyla gelin oldum, ama popom hala siritiyordu. Bacaklarim hala yumusak, basenlerim hala var, selulitlerim de hala duruyordu. Hic spor yapmadan birden 10 kilo vermenin zarari vucuda birakacagi sarkiklari gec anladim. Gercekten hastalikli hale gelmistim, yemek yiyemiyordum, bi kasikla doyuyordum…

Ve Canadaya geldim… Yemekler, junk foodlar, tatlilar, cikolatalar, pastalar, cipsler… Donusum muhtesem oldu. Vahap beni yemege cikartmak isterdi ben McDonals isterdim. Gittigimiz restoranlarda bile hamburger, kizartma yerdim. Seviyorum, cok seviyorum, engel olamiyordum kendime. Vahapta herseyi aliyordu, hic bana yeme demezdi, sadece askim bunlar saglikli degil sagligini bunlarla cok kotu yapiyorsun, derdi. Ama dinleyen kim…. Zevk icin bile yerdim.

Ve hamile kaldim… 58.6 kiloydum… Hamilelik boyunca aynen fast-food devam etti… Yemek yemiyordum, cikolatayla besleniyordum. 2 poset sadece cikolata alip, 2 gunde bitiriyordum. Bi oturusta 5 snickers yiyordum. Vahap yalvariyordu bu kadar yeme zararli diye….. DInlemiyordum… -Ben hamileydim cunku….

Veeee harika haber…. Sekerim cikmis… Diyetle dusmezse, insulin alacagim, Vahap o donemden dogum yapana kadar her an yanimdaydi, yediklerimi gozetler, kacamaga asla izin vermez, bigun kacamak yapmistim, sekerim 9.7 oldu cok fazlaydi, vahap bana demedigini birakmamisti. Sonuc olarak insulinsuz sekeri control ettik ama Vahap sayesinde. Bana inanilmaz yardimci oldu.  Vee 75 kiloyla Doguma gittim.. Dogumdan hemen sonar 62 oldum… Ama cok gecmeden, emzirme sacmaligi adi altinda olan o donemde 75’e geri ciktim….  

 Tatile paris’e gittim, ve Turkiye’ye, beni goren soktaydi. Nolmustu bana… Ne hale gelmistim… Aslinda kendimi hic oyle sisko gormuyordum. Sadece biraz yuzum kilo almisti ama bence abartiyorlardi. Herkes ayni seyi dedi, Vahap’in annesi cok uzuldu.

Annem boyle gonderdigi kizini

Boyle biraktigi kizini 

Boyle sisko bulmustu...

 Aslinda kendimi gercekten hala sisko gormuyordum, hep kendime baktigim icin galiba bilmiyrum, insanlar bence abartiyordu :)

Sonra bigun Mall'da gezerken kitapciya ugrayim dedim. Kafami bi kaldirdim. Dukan Diet yaziyor. BU diyeti cihan 6 aylikken Banu arkadasimdan duymustum ama umursamamistim. Kitabi aldim. 2 gunde okudum...

Simlacigimin harika bloguna oradan da Facebook sayfasina dustum... Ve 21 agustos 2011'de basladim.... 

Yine sporu az yaptim. haftada bir gun anca gittim....  Ve zar zor 56 oldum bikac ayda... Sonra dukan'in sakin 2.asamada birakmayin demesini aldirmadan biraktim... Ben de bu bogaz varken...

Veee yine tatile gittim... Bu sefer cok degistirdim kendimi, saclar, baslar, renk, makyaj.

 Kaybettigim imajimi fazlasiyla toparladim...

 Yaz boyunca yedim ictim, gram almadim... O kadar hareketliydimki. Hic yerimde durmyordum...

Kanadaya geri geldim... Yine yemeye basladim... Slklntidan yedigimi farkettim... Kisa surede 60 oldum...

Ama kilolu durmuyordum.

Ama bazi pantolonlar olmamaya basladi..

Hayirrr... Olamazzz...

Kendime ceki duzen vermek zorundaydim. Yoksa 50 bile olsam yine ayni seyi yaparak yine 75 olabilirim.... Is sadecene diyetle bitmiyrdu, saglikli, duzgun beslenmeyi hayat tarzi haline getirmek zorundaydim...

Ve kendime bazi kurallar koymaya basladim

1) Once junk food ve tatli hastaligimi  cozmeye calistim...

2) Canim cikolata istediginde, %85 dark chcolat 1 kare sadece yiyordum...
3) hamburger askimi, hafta da bire, ordan da ayda bire indirdim.

4) Su icmeye basladim...

5) Dukana geri basladim... Ama bu sefer spor da yapacaktim veee yaptim.... Once haftaniin 2 gunu, sonra 3 sonra 4'e cikararak salona gittim... Kosu da hizlandim, agirliklara basladim, esime surekli popo fotograflari cektirdim.... Ve inanilir gibi degil sadece 1 bucuk aydir duzenli gitmeme ragmen, hem selulitlerde azalma gozlemledim, hem bacak kalinligimda incelme soz konusu, hem basenlerim yavas yavas erirken, popom diklesiyor... Bu zorlu bi maraton, bunu biliyorum, 1 seansta duzelmeyecek 6, 7 ay ister belki, belki daha fazla... Ama sporu hayatimin bir parcasi haline getirmeyi gec de olsa basardim... Simdi gitmeyince kendimi eksik hissediyorum....

Simdi yine 56'lari gordum, ama Pariste 56'yken giydigim pantolunun basen ve bel kismi bol geliyor... Yani vucudum gercekten inceliyor....

Ben bu 6 yillik maratondan sunu anladim :

1) "You are what you eat" sozu hayat felsefem olmus durumda.... "Sen yediklerinden ibaretsin" Gecenlerde birgun KFC kuyrugundaydim, birden yiyecegim ekmegi yagi dusundum, popoma baktim, o kadar kosturuyorum, 600 kalori yakabilmek icin 2 saat sporda kaliyorum. Deger mi dedim? Daha da sagliksiz yasamaya degmez dedim, ve salata aldim kendime...

2) surekli diyet yapmak kadar yanlis birsey yokmus. Vucudun dengesini bozmaktan baska bir ise yaramiyormus...

3) Isin yuzde 70'i diyetse yuzde 30'u spormus.... Ama spor herseyi dengeliyormus... Spor yapan bir insan yapmayan insandan daha fazla kalori yakiyormus bunu saatimle de kanitladim....

4) Su icmek cok cok cok onemli...

5) Spor yapmak zayiflamak amacli gorunmemeliymis, ozellikle toplumca kilo aliinca spora gidilen mantik tamamen yanlismis. Gym'e her gittigimde 40 yasindaki kadinlara arkadan baktigimda 20'lik kizlar gibi vucuda sahip olmalarinin nedeni hep spor yapmalariymis...

6) Zayiflik kadar guzel, insani mutlu eden, ne giysen yakisan baska bisey var mi? isin saglik boyutuda onemli... Uzerinizden yuk iniyor, daha bi zinde oluyorsunuz...

Simdi 2011 ve 2012 arasindaki farklara bakalim....